Creatief
Mensen met een neurodivergent brein hebben vaak het geluk dat ze gezegend zijn met een creatief hoofd. En ik behoor tot de groep van deze geluksvogels, ik heb ADHD. Ik heb gemerkt dat creatief bezig zijn, mijn hoofd (deels) stilzet. En dat is best prettig als dit normaal gesproken 24/7 doorgaat. Ja, ik denk vaak ook in mijn slaap, want ik kan 's morgens zeggen "vannacht bedacht ik mij dat...." waarop de ander mij raar of bezorgd aankijkt. Maar maak je geen zorgen, ik slaap dan ook gewoon (of iets wat daar op lijkt).
Maar ik ben dus geen professional. Heb geen enkele cursus gevolgd, en weet dus ook niets van kleurenleer, theorie over materialen, schildertechnieken en aanverwante zaken. YouTube helpt, maar Pinterest is echt mijn vriend, die levert elke keer weer veel te veel goede ideeën. Ik klooi dus gewoon wat aan. En door steeds meer te klooien ontstaat er vanzelf wel wat vooruitgang. Toch?
Mijn creatieve uitingen hebben vaak te maken met mijn emoties of met iets wat mij bezighoudt. Ik maak dus eigenlijk nooit iets zonder verhaal. Deze verhalen zal ik bij mijn creaties delen.
Stinkend lesje
Afgelopen week had ik een gesprek met iemand die nogal wat over zich heen heeft gekregen. Mensen menen je te kennen, trekken conclusies uit de dingen die je doet, beoordelen en veroordelen je, maar hebben het hier niet met jou over, maar wel met anderen. Na een poos wordt er over gesproken in bewoording van ‘we moeten niet terugkijken, laten we positief vooruit kijken’. ‘God leert ons om 7x70 maal te vergeven’.
Maar zo werkt het natuurlijk niet en dat bemerkte ik bij de ander.
Dinsdag hoorde ik een radio programma dat ging over vergeving (hoe toevallig?😉). De deskundige vertelde dat aan onrecht woorden gegeven moet worden, want onrecht maakt je onvrij. Vergeving moet groeien, het is een proces van erkennen, belijden en berouwen. Daar moet wel ruimte voor gemaakt worden. Wordt die ruimte niet geboden, dan is de kans zeer groot dat het onrecht als een veenbrand verder woekert. Het proces van vergeving moét doorlopen worden, als erkenning, belijden en berouw hebben plaatsgevonden – is ontvangen- dan pas kan diegene die dit overkomen is, vergeving schenken. Je moet eerst ontvangen voordat je kan geven.
Op de terugweg van het gesprek dat ik had, was er genoeg tijd om alles te overdenken. En dus bedacht ik maar even een nieuw spreekwoord; ‘Vuilnis dat niet opgeruimd wordt, gaat steeds meer stinken’
Je kan de vuilniszak nog zo goed dichtknopen, er zal een rottingsproces plaatsvinden, het zal ongedierte aantrekken en uiteindelijk de hele omgeving beïnvloeden. Echt opruimen is de enige optie.
Wijze lessen in de afgelopen week (en ik ben daar gek op!)
#Potloodtekening
Een proces van wakkergeschut worden, nadenken, en voorzichtige conclusies trekken, -in de afgelopen periode-, kreeg zondag in de preek een bevestiging. En later op de dag, toen ik met Gerard meekeek naar een dienst werd ik nogmaals stilgezet.
Ik kan altijd erg genieten van die kleine knipoogjes van God. Want volgens mij is dat wat er zondag tot twee keer toe gebeurde.
1 Samuel 17
David was als jongste jochie van de familie op pad gestuurd naar zijn broers aan het front. Maar zij waren niet erg gecharmeerd van zijn komst. Integendeel, die wijsneus moest maken dat hij wegkwam. Die mening steken de broers niet onder stoelen of banken. David stelt dan de -voor mij herkenbare- vraag ‘Wat doe ik nu weer verkeerd?’ Maar tegelijkertijd laat hij zich ook niet van de wijs brengen. (En daar heb ik nog veel te leren… 😉)
David gaat doen wat hij uit geloof denkt te moeten doen, hij wordt gedreven door Gods missie voor het volk maar ook voor hem persoonlijk. De stemmen van zijn broers zijn ondergeschikt aan de stem van God.
Die boodschap ga ik toch maar eens in mijn oren knopen.
En als de andere preek dan benadrukt dat geloof bergen kan verzetten...moet ik toch maar eens de stoute schoenen weer aantrekken. Met daarbij mijn gebed 'God, zegen mijn pad'
#Handelttering
Knoop in mijn oren
Ik was onderweg naar het ziekenhuis waar Gerard zware dagen doormaakte. De lucht was winters grijs, maar vlak voordat ik de stad in reed, brak de lucht wat los en kwam achter wolken een heel aantal ‘Jacobsladders’ gepiept. Het trof mij en de woorden ‘Ik ben’ kwamen in mij op (Exodus 3:14; Ik ben die ik ben).
Knipoogjes van God, die ik vaak in mijn leven zie. Die mij even weer bevestigen dat God erbij is, mij ziet en met mij mee gaat. Hij verlicht mijn leven op twee manieren, hij geeft licht op plekken wanneer het donker is of dreigt te worden en daardoor maakt hij mijn leven licht – minder zwaar.
Ik heb de woorden ‘Ik ben’ in een achtergrond van vakjes gezet. Maar op geen enkele manier passen deze woorden in de vakjes. En dat is precies wie God is. Als je denkt dat je hem kunt vangen met woorden – in een hokje kunt zetten-, dan doe je hem altijd te kort. Dus mensen die precies weten wie God is, wat God van ons mensen vraagt, of waarom hij dingen doet /toelaat …geloof ze niet. 😉
#Handlettering
#Aquarelverf
Licht (2)
De afgelopen jaren heb ik (weer) geleerd dat uit verdrietige omstandigheden, soms mooie leerpunten gehaald kunnen worden. Mezelf dreigen kwijt te raken, slapeloze nachten over onbegrepen situaties, harde woorden die gesproken zijn, het kan mij erg van slag brengen.
Toen ik mij er bewust van werd dat ik de woorden van mensen zwaarder liet wegen, dan de woorden van God wist ik dat ik mijn focus moest verleggen. Want woorden die mij de duisternis intrekken mogen niet de overhand krijgen op het leven in licht.
Het volk dat in duisternis ronddoolt ziet een schitterend licht.
Zij die in het donker wonen worden door een helder licht beschenen. Jesaja 9:1
Daarom neem ik, als leidraad door het nieuwe jaar het woord ‘licht’ mee. Daar valt veel over na te denken, te proberen, creatief te uitten maar vooral vanuit bijbels perspectief er naar te kijken.
Te beginnen met het handletteren van het woord ‘licht’.
Gemaakt met een wit pastelpotlood en een gouden gelpen op zwart papier, want dan knalt het er lekker vanaf. Dat is wat licht doet, opvallen.
2025 - Licht (1)
God gelooft in mij!
Het is lang geleden dat ik met zoveel enthousiasme een (inhoudelijk) boek gelezen heb. Ik ben dan ook wel (irritant) bezig om mensen aan te moedigen om het boek ‘De weg volgen’ van John Mark Comer ook te gaan lezen.
Een boek wat in elke paragraaf meerdere nadenkertjes heeft. Het (voor mij) bekende aanvult met nieuwe inzichten en mij dan ook nog aanmoedigt om het in de praktijk te brengen. Ik heb het boek in fases gelezen, mijn (LC)hoofd kan het niet in 1x aan. Maar het gedoceerd lezen is in deze geen probleem, want tussen het lezen door kan ik er dan nog flink over mijmeren en doordenken.
Ik ben het boek nu opnieuw aan het lezen, omdat er een webinar over gegeven wordt door ‘School voor spiritualiteit’. Door deze cursus komen er nog meer nadenkertjes naar boven.
1 van de dingen die na de 1e webinar bleef hangen:
We zeggen wel eens ‘ik geloof in God’ maar wist je dat God ook in jou gelooft?
En dan denk ik, ja ik wist dat God van mij houdt. Dat is op cruciale momenten mijn anker geweest in het leven. Maar dat Hij in mij gelooft, is een stap extra en het raakt mij.
Ik leg het uit;
Onze kinderen, ik hou er ontzettend en bizar veel van. Maar toen 1 van de jongens puber werd, geloofde ik nauwelijks dat daar nog iets goeds van moest komen. Ja, ik hield nog vreselijk veel van hem, maar hoe het verder moest…ik geloofde er niet meer in.
Citaat ‘de Weg volgen’ (blz. 49)
"God gelooft dat jij zijn leerling kunt worden. Vanaf de huidige plek in je leven kun je Hem volgen, naar een leven in het koninkrijk dat jouw diepste verlangens vervult".
God houdt niet alleen van jou en mij, hij gelooft ook in jou en mij! Je afkomst, huidige situatie, kleur of geaardheid, maar ook of je dwars of 'recht' bent, het maakt NIETS uit. Hij gelooft in jou!
Wat ook niets uitmaakt is of je wel of niet in God gelooft, hij gelooft in jou. Het is aan jou wat je hiermee doet.
#JunkArt
#Aquarelverf
#OudeBladzijdenBijbelsDagboek
#Handlettering
Ps. Met onze zoon is het helemaal goed gekomen, het is een schat met zijn hart op de juiste plek.
Gelukje
Ons leven werd 'stilgezet' doordat Gerard ernstig ziek bleek te zijn. We werden door verschillende artsen en verpleegkundigen gewaarschuwd dat het wel eens héél ernstig kon zijn; een tumor.
Het is niet de eerste keer dat we te maken krijgen met een noodsituatie. Ik weet zo langzamerhand ook, hoe ik hierop reageer Telkens weer ben ik vooral in het 'nu' aan het leven. Ik geniet van alles waar ook maar iets positiefs uit te halen is. Het geluk ligt dan voor het oprapen. Bijzonder om juist dát weer te ervaren.
Ik heb de reminder maar op A3 formaat gemaakt en opgehangen in mijn JenCave, de plek in huis waar ik creatief bezig ben. Zo help ik mezelf herinneren dat geluk altijd en overal aanwezig is.
Godzijdank bleek Gerard geen tumor in zijn lichaam te hebben, al zullen er nog wel flinke operaties moeten volgen. Maar ik weet dat er ook dan weer momenten van geluk zijn. Dit zorgt ervoor dat ik niet tegen deze periode op zie.
Druk, druk, druk
Sinds ik long covid heb (april 2021), wordt ik mij er steeds bewuster van dat de wereld zichzelf aan het doldraaien is. Of beter gezegd, de mensen die op deze wereld leven zijn zo gigantisch druk dat ze nauwelijks tijd hebben om adem te halen. Vanaf mijn luie stoel, hangend op mijn 6e nekwervel, zie ik dit gebeuren. Verbazing neemt soms de overhand, want wat ís leven nu eigenlijk. Waarom ben je hier op aarde?
Daar zal iedereen zijn eigen antwoord op formuleren. In mijn lessen met de 4e klassen was ik ook bezig met deze vraag. Waarom leef je eigenlijk? Het meest gegeven antwoord was; rijk en gelukkig worden. Totdat we dieper gingen spitten, want is dit daadwerkelijk je doel en wat als je dit niet behaald, is je leven dan mislukt? Mooie gesprekken, die leerlingen vaak meenamen buiten het lokaal (en vervolgens aan de docent vroegen waar ze dan les van hadden).
Maar de vraag zou ik ook wel eens aan jou willen stellen. Als je gelooft, dat het leven hier maar een voorproefje is van wat nog komen gaat, waarom ben je nu dan zo druk? Begrijpelijk als je dan antwoord is, dat je meegezogen wordt in de drukte van de huidige samenleving. Ik herken het uit mijn 'gezonde' leven. Maar is dit echt zo? Wat zou er gebeuren als je besluit om er niet mee in mee te gaan, andere keuzes maakt...
En dan wordt het ingewikkeld, want mijn leven is stilgezet. Hier heb ik niet zelf voor gekozen, integendeel. Ik zou willen dat ik terug kon naar die tijd. Maar is dat zo? Terug naar de hecktiek, geleefd worden? Het kan mij wel eens aanvliegen. Hoe ga ik het leven weer oppakken als ik mag herstellen? Want ik wil niet weer terug naar het geleefd worden. Maar hoe maak ik dan de juiste keuzes? Het helpt mij om ons leven van nu te relativeren. Het is niet alles, er komt meer! Dus doe maar rustig aan. Er zal tijd genoeg zijn in de toekomst.
Vrucht
'Per ongeluk' kwam ik op een website waar een online cursus werd aangeboden. Toevallig geloof ik niet in per ongeluk of toevalligheid, maar wel dat er gestuurd wordt van bovenaf. Zo ook deze cursus. Mijn long covid hoofd met brainfog, leek wat meer aan te kunnen, en ik was hopeloos toe aan wat verdieping in mijn leven. En daar was 'school voor spiritualiteit' die een online cursus gaf met als thema 'je bent een mooi mens'. Lekker vrijblijvend en anoniem. Precies wat paste op dit moment.
Wat was het heerlijk én confronterend om hiermee bezig te gaan. want wat had ik het leren en de diepte ingaan gemist in de afgelopen jaren.
Aan de hand van Galaten 5:22-23 werd ik opnieuw bewust van de vrucht van de Geest, ook door mijn leven heen. Om mijn warhoofd te trainen heb ik de 9 woorden uit mijn hoofd geleerd, en dat was best een uitdaging. Maar maak je mij nu wakker midden in de nacht en vraag je wat de vrucht van de Geest is, dan zal ik ze in deze volgorde kunnen noemen. En wat absolute winst is voor mij, is het 'ademhalingsgebed' dat ik geleerd heb. Dit heeft me in verschillende situaties al rust gegeven. Het is een 'heilig refrein' voor mij geworden.
Hoe dit ademhalingsgebed gaat:
Bij het inademen zeg je 'Jezus'
Bij het uitademen zeg je 'Uw... door/in/met mij'
Heer Jezus Christus, zoon van God, Ontferm u over mij.
Jezus - Uw liefde ...
Jezus - Uw vreugde ...
Jezus - Uw vrede ...
Jezus - Uw geduld ...
Jezus - Uw vriendelijkheid ...
Jezus - Uw goedheid ...
Jezus - Uw geloof ...
Jezus - Uw zachtmoedigheid ...
Jezus - Uw zelfbeheersing ...
Heer Jezus Christus, zoon van God, ontferm u over mij.
Johannes 3:30
Hij moet groter worden en ik kleiner
In de kerkelijke gemeente, waar ik deel van ben, hebben we als jaarthema 'Groeien in kleiner worden' n.a.v. Johannes 3 :30
Een prachtig thema, waar veel over te zeggen/schrijven is. Want door de bijbel heen, staan veel geschiedenissen van mensen die zich klein maken en daardoor God groter.
In bovengenoemde Bijbeltekst gaat het over Johannes ‘de doper’, een neef van Jezus. Hij doopte mensen die zich bekeerden. Het was (en is) een reinigingsritueel. Je vuil wordt weggewassen, je mag opnieuw beginnen. Dit is een mooi voorbeeld van klein worden.
Maar Johannes laat ook zien wat het voor hem persoonlijk betekende om klein te worden. De discipelen van Johannes zijn wel een beetje uit hun humeur als ze zien dat Jezus ook doopt. Er is een concurrent, iemand die ook onder hun duiven schiet! Maar Johannes leert hen dat voor hem alles draait om Jezus. Hij is (maar) een vingerwijzing naar de grote redder, de zoon van God. Hij is niet de bruidegom, maar de vriend van de bruidegom. En die had een zeer belangrijke taak in die tijd. De vriend moest ervoor zorgen dat de bruidegom er goed op kwam te staan. Zo draagt hij bij aan het grote feest. Jezus is de bruidegom, Johannes noemt hem als eerste de Messias.
Johannes zet de schijnwerper op Jezus. Hij cijfert zichzelf niet weg, hij maakt zichzelf niet klein door zichzelf maar terug te trekken en te doen alsof hij niets meer waard is. Daar Wordt God immers niet groter van. Nee Johannes gaat door met het wijzen naar de Redding en de redder die gekomen is. Gunnen wij, net als Johannes Hem de eer, zetten wij Jezus ook in de spotlight van ons leven?
Ik kan vervolgens dan uren nadenken over verschillende vragen die dan bij mij opborrelen.
- Kunnen wij God wel groter maken?
- Maar hoezo heeft Hij onze kleinheid nodig, is het niet arrogant om zelf de grootste te willen zijn?
- Hoe doe ik dat, in mijn dagelijks leven, mezelf klein maken? (en de vraag die er aan vooraf gaat: hoeveel ben ik waard?)
- Ik zeg wel dat God op nr. 1 in mijn leven staat, maar leef ik ook zo?
Vragen waar ik tijdens het creatieve proces heerlijk over kan nadenken.
En dan is mijn conclusie; Als ik God groter maak in mijn leven, groei ik.
Het leverde 2 creaties handlettering op. De een met fineliner, de ander met gewone potloden i.c.m. pastelpotloden en fineliner
Johannes 7
Stromen van levend water
Potloodtekening
Op dit moment werk ik het meest met potlood. Het is een proces van voortdurend lijntjes zetten, gummen en weer opnieuw beginnen. Ik kan in dit proces verwonderd zijn over een lijntje dat net iets schuiner gezet wordt, maar daarmee de hele tekening (minder) mooier maakt.
Wat een geluk hebben we toch dat we in een land wonen waar we gewoon de kraan kunnen opendraaien en fris en veilig water hebben om te drinken. Maar water heeft niet altijd deze eigenschappen.
Na een periode van regen, en daar hadden we dit jaar geen gebrek aan, loop ik vaak even door de tuin om overal waar plassen water op liggen of inzit weer watervrij te maken. Want stilstaand water is een bron voor problemen. Het gaat o.a. stinken en kan een broedplaats worden voor muggen. Op beide zit ik niet te wachten.
Water is een terugkerend thema in de Bijbel. Het is belangrijk, een levensbehoefte die niet overal maar aanwezig was. Stromend water was een weldaad in het Oosten. Psalm 1 schrijft erover
Hij zal zijn als een boom, geplant aan stromend water.
Op tijd draagt hij vrucht, zijn bladeren verdorren niet.
Alles wat hij doet komt tot bloei.
Psalm 1:3
En volgens mij, is dát wat alle mensen nastreven; Tot bloei komen en laten komen.
Maar wat kunnen we hier voorzichtig mee zijn, of niet weten hoe we dit kunnen doen.
Jezus zegt hier, vlak voor zijn arrestatie iets over. Hij is (in het geheim) naar Jeruzalem gereisd om het Loofhuttenfeest te vieren. Hij gaat over de tong, tussen die mensenmenigte. Ze willen hem zien en horen. Ze kijken naar Hem uit, maar durven dat niet openlijk te bespreken. Op de laatste dag, de meest feestlijke dag van het loofhuttenfeest gaat Jezus naar de tempel en begint te spreken. Je kan je voorstellen dat het daar nog drukker werd dan het al was.
En op de laatste, de grote dag van het feest, stond Jezus daar en riep: Als iemand dorst heeft, laat hij tot Mij komen en drinken. Wie in Mij gelooft, zoals de Schrift zegt: Stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien. En dit zei Hij over de Geest, Die zij die in Hem geloven, ontvangen zouden; want de Heilige Geest was er nog niet, omdat Jezus nog niet verheerlijkt was.
(Johannes 7:37-39)
Jezus sluit aan bij de symboliek van het water die in het Loofhuttenfeest heel prominent aanwezig was. (Hier valt nog veel meer over te vertellen, teveel voor nu). Maar hij maakt het volk duidelijk dat Hij de bron van leven is. Stromend water, die voor leven en bloei zorgt. Stromend water voor jou en mij in welke omstandigheid je ook zit.
Er zijn dagen dat ik op de stoel zit, leef maar niet bloei. Maar ook voor dat leven heb ik water nodig. En hoe fijn is het dan als het 'gewoon' uit mijn binnenste stroomt omdat ik mag weten dat de Heilige Geest dit mij schenkt. Het houdt mij overeind, het geeft mij leven!
© Copyright.
Alle rechten voorbehouden.
We hebben je toestemming nodig om de vertalingen te laden
Om de inhoud van de website te vertalen gebruiken we een externe dienstverlener, die mogelijk gegevens over je activiteiten verzamelt. Lees het privacybeleid van de dienst en accepteer dit, om de vertalingen te bekijken.